Ενώ η βιολογική (οργανική) γεωργία αρχικά θεωρείτο μέρος της παραδοσιακής μικρής κλίμακας και αυτάρκους γεωργίας, τα τελευταία χρόνια και στο βαθμό που κερδίζει το ενδιαφέρον των καταναλωτών εξαιτίας των διατροφικών κινδύνων εδραιώνεται και αυτή ως μια μορφή καπιταλιστικής μεγάλης κλίμακας γεωργίας που απευθύνεται στην παγκόσμια αγορά (μεγάλες γεωργικές εκμεταλλεύσεις, εξειδίκευση παραγωγής, οικονομίες κλίμακας, καθετοποίηση της παραγωγής, μισθωτή εργασία εργατών γης, ενσωμάτωση στην αγροβιομηχανία και μεγάλα δίκτυα διανομής). Εξακολουθώντας να κινείται στα πλαίσια των περιβαλλοντικών στόχων σε ό,τι αφορά τις μεθόδους γεωργικής παραγωγής (μη χρήση χημικών συνθετικών λιπασμάτων και παρασιτοκτόνων), η βιολογική γεωργία μπορεί να επιβαρύνει με άλλον -έμμεσο- τρόπο το περιβάλλον (π.χ. αυξημένο οικολογικό αποτύπωμα CO2 λόγω πολλών τροφομιλίων που μπορεί να ενσωματώνουν τα προϊόντα, σελοφάν και άλλα υλικά συσκευασίας που καταλήγουν στις χωματερές, υψηλό ενεργειακό κόστος για τη μακρά συντήρησή τους στα ψυγεία των σούπερ μάρκετ κλπ.). Παράλληλα, η εντατικοποίηση του μοντέλου βιολογικής παραγωγής προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα στις διεθνείς αγορές μπορεί να οδηγεί σε αδικίες και ανισότητες εις βάρος μικρών ανεξάρτητων παραγωγών, εργαζόμενων στον κλάδο και καταναλωτών (εργασιακά δικαιώματα, κερδοσκοπικές τιμές κλπ.).