H τροφή που παράγεται παγκοσμίως φαίνεται να επαρκεί για τη διατήρηση του αυξανόμενου πληθυσμού. Το πρόβλημα εντοπίζεται στις συστημικές αποτυχίες στη διαχείριση της παραγωγής, αποθήκευσης, διανομής και πώλησης τροφίμων που στερούν περισσότερους από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους ευάλωτους στην πείνα.

Η διακυβέρνηση τροφίμων αναφέρεται στους θεσμούς, τους κανονισμούς, τις παρεμβάσεις στην αγορά, τα συστήματα διανομής και τις συλλογικές ενέργειες που μπορούν να βοηθήσουν στην υπέρβαση της παραπάνω πρόκλησης.

Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της διεθνούς οικονομικής κρίσης με τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις και διακυμάνσεις των τιμών σε βασικά είδη διατροφής και τα αυξανόμενα φαινόμενα αστικής φτώχειας –συμπεριλαμβανομένων και των δυτικών μητροπόλεων– επανήλθε στον δημόσιο λόγο το διατροφικό ζήτημα στις πόλεις και η ανάγκη για την μετάβαση σ’ ένα πιο δίκαιο σύστημα διακυβέρνησης σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο.