Οι μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα των ευρωπαϊκών αγροτικών περιοχών και ιδιαίτερα της Ελλάδας, και παρά την καθοριστική τους σημασία για την ανάπτυξη της υπαίθρου εξακολουθούν να δυσκολεύονται να επιβιώσουν έναντι των μεγάλων αγροτικών εκμεταλλεύσεων που ευνοούνται στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς και της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής.

Παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στη διατήρηση της ζωής σε ορισμένες απόκεντρες περιοχές της υπαίθρου που παρουσιάζουν εγκατάλειψη και πληθυσμιακή μείωση (π.χ. ορεινές, μειονεκτικές) διότι μπορούν να διατηρήσουν/δημιουργήσουν θέσεις εργασίας περιορίζοντας τη μαζική εγκατάλειψη της υπαίθρου και των τοπικών καλλιεργειών.

Ωστόσο, χρειάζεται να δώσει κανείς προσοχή στο γεγονός ότι: Μικρή αγροτική εκμετάλλευση (συμπεριλαμβανομένων και των μικρών κτηνοτροφικών μονάδων) δεν σημαίνει απαραίτητα και χρήση βιώσιμων μεθόδων παραγωγής! Όμως, λόγω μικρού μεγέθους θεωρείται ότι δύναται να χρησιμοποιεί και λιγότερες εισροές, εφόσον δεν στοχεύει σε μαζική παραγωγή και μπορεί να συμβάλει στην οικολογική διαχείριση των πόρων, τη διατήρηση της ποικιλομορφίας του τοπίου και την εξασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης πολλών αγροτικών νοικοκυριών.

Η μικρή οικογενειακή γεωργία που αποτελεί βασική μορφή οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής στην Ευρώπη αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, συνεπάγεται μικρότερο όγκο παραγωγής (π.χ. λιγότερο ζωικό κεφάλαιο ή μικρότερες σε μέγεθος ή λιγότερο παραγωγικές εκτάσεις) απασχολούν κυρίως οικογενειακή εργασία και αποτελούν βασική, αν όχι μοναδική πηγή εισοδήματος.

Βιομηχανική αγροτική παραγωγή (Industrialized farming). Με τον όρο βιομηχανική αγροτική παραγωγή εννοούμε τα παραγωγικά συστήματα στα οποία υπάρχει υψηλή εξάρτηση από εισροές που παράγονται εκτός της εκμετάλλευσης (λιπάσματα, φυτοφάρμακα, μηχανήματα), μετατόπιση της εργασίας στο κεφάλαιο (μηχανήματα και αγορασμένες εισροές) και εξειδίκευση της εργασίας με χρήση μηχανοποιημένων μεθόδων παραγωγής ή και μεταποίησης. Συχνά συνδέονται με μεγάλου μεγέθους αγροτικές εκμεταλλεύσεις.