Χαμηλές τιμές λιανικής μπορεί να σημαίνουν πολύωρη εργασία, χαμηλούς μισθούς, καταστολή του συνδικαλιστικού δικαιώματος, μη τήρηση των προτύπων υγείας και ασφάλειας, και έκθεση σε εντατική χρήση χημικών φυτοφαρμάκων, που είναι επιβλαβή τόσο για τους εργαζόμενους όσο και για το περιβάλλον.

Όταν εφαρμόζονται μέθοδοι πιο φιλικές προς την κοινωνία και το περιβάλλον, αυξάνονται τα συνολικά κόστη:

• Το κόστος της παραγωγής είναι υψηλότερο και οι αποδόσεις των καλλιεργειών είναι πολύ χαμηλότερες. 
• Υπάρχει επιπλέον επιβάρυνση του κόστους ελέγχου και πιστοποίησης. Παρατηρείται μάλιστα συχνά πολλοί μικρο-βιοκαλλιεργητές να μην μπορούν να επωμιστούν τόσο το κόστος παραγωγής όσο και το κόστος για τη σήμανση/πιστοποίηση.

Ειδικότερα, οι μικρής κλίμακας αγρότες και συνεταιρισμοί που εντάσσονται σε συμφωνίες δίκαιου εμπορίου μπορεί να προφυλάσσονται από επιπλέον πιέσεις που υφίστανται:

• Αναγκάζονται να πουλήσουν τη γη τους σε μεγάλες επιχειρήσεις ή για άλλες κερδοσκοπικές χρήσεις ή εκτοπίζονται από άλλες φυτείες μεγάλης κλίμακας (π.χ. φοινικέλαιο, σόγια, ενεργειακά φυτά κλπ.) με αποτέλεσμα την απώλεια πολλών θέσεων εργασίας.
• Έχουν ελλιπή πρόσβαση σε υδάτινους πόρους και γη. 
• Πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση, καθώς έχουν υψηλότερα έξοδα λειτουργίας και κόστη εργασίας των μικρών οικογενειακών αγροκτημάτων τους. 
• Αδυνατούν οικονομικά να τηρούν τα πρότυπα πιστοποίησης βιωσιμότητας και ποιότητας.